Σύλλογος Γονέων 9ου ΓΕΛ - Πενήντα Νοέμβρηδες μετά....

 


Σωματείο Γονέων και Κηδεμόνων

9ουΓενικούΛυκείουΑθηνών Τρώων 2, Αθήνα

Τ.Κ.11851

e-mail:syllogosgoneon9gel.ath@gmail.com

 

 

ΠΡΟΣ:

 Ομοσπονδία       Γονέων                           και  Κηδεμόνων                               Περιφέρειας Αττικής

Ένωση Γονέων 3ης Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Αθήνας

ΚΟΙΝ:

9ο    Ημερήσιο   Γενικό       Λύκειο Αθηνών

Ανώτατη                          Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας

Αρ. Πρωτ:

14/23

Αθήνα,17Νοεμβρίου2023

 

 

 

 

Θέμα: Πενήντα Νοέμβρηδες μετά…

 

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται από τον Νοέμβρη του ‘73. Πενήντα χρόνια από τότε που η κινητοποίηση των φοιτητών έδειξε το δρόμο και πυροδότησε μια παλλαϊκή εξέγερση αμφισβήτησης, αποδόμησης και καταδίκης της Χούντας των Συνταγματαρχών. Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του λαού, που η επταετής καταπίεση της Χούντας αλλά και των πρότερων κυβερνήσεων του μετεμφυλιακού κράτους τον έβγαλαν στους δρόμους να βροντοφωνάξει για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία».

Σε μια Ελλάδα που βρισκόταν στον γύψο του αστυνομοκρατούμενου δικτατορικού καθεστώτος και των κατασταλτικών μηχανισμών του, σε μια Ελλάδα που κάθε ψήγμα αντίθεσης προς το επιβαλλόμενο πρότυπο του αντικομουνιστή, ετεροφυλόφιλου, ορθόδοξου και πειθήνιου υπηκόου έπρεπε να παταχθεί, σε μια Ελλάδα που τα μεγάλα οικονομικά τζάκια της καθεστηκυίας τάξης λυμαίνονταν τον κόπο του εργαζόμενου και τους δημόσιους πόρους, σε μια Ελλάδα που οι Χουντικοί έπλαθαν το δικό τους κίβδηλο success story με φολκλόρ πανηγύρια και έλεγχο της ενημέρωσης ένας λαός ακολουθώντας τη νεολαία του ξεσηκώθηκε και απαίτησε το δίκιο του με τίμημα ξυλοδαρμούς,, φυλακίσεις, διώξεις και θάνατο. Οι 24 επιβεβαιωμένοι και πολλοί άλλοι ανεπιβεβαίωτοι νεκροί της εξέγερσης, οι φυλακισμένοι, βασανισμένοι και διωχθέντες εγγράφηκαν στη συλλογική μνήμη μας ως το λίπασμα της λευτεριάς και της δημοκρατίας.

Κύλησε πολύ νερό από τότε στο αυλάκι της ιστορίας και φτάνουμε στο σήμερα. Πενήντα χρόνια μετά πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα; Πόσο παρωχημένα μπορεί να είναι τα αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου; Άραγε σήμερα δεν ζούμε σε συνθήκες καταστολής, αστυνομοκρατίας και ασφαλειοποίησης; Άραγε σήμερα δεν είμαστε θεατές στην προσπάθεια αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης και της ανάπτυξης κριτικής σκέψης; Άραγε η κοινωνία μας σήμερα έγινε συμπεριληπτική και αποδέχεται όποιον ξεφεύγει από τον ιδεότυπο του «καλού πολίτη» που προτάσσει ο κατεστημένος νεοφιλελευθερισμός; Άραγε σήμερα αρκεί το εισόδημα των εργατικών τάξεων να τους εξασφαλίσει μια ζωή αξιοβίωτη και όχι έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης; Άραγε σήμερα ο παραγόμενος πλούτος δεν νέμεται από πολύ λίγα «τζάκια» τα οποία βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με τους κατέχοντες την εξουσία; Άραγε σήμερα η υπηρεσίες πληροφοριών και ενημέρωσης δεν βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργικού γραφείου; Άραγε η δημοκρατία μας ενηλικιώθηκε; Αυτονομήθηκε; Υπάρχει;

Πενήντα χρόνια μετά διεκδικούμε:

-     Ποιοτική, δωρεάν, δημόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες και διεύρυνση της πρόσβασης της νεολαίας στην ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα με κατάργηση των νομικών διατάξεων που αποτελούν τροχοπέδη και αύξηση των δαπανών στην παιδεία.

-   Καλά αμοιβόμενες θέσεις εργασίας, αναφαίρετα εργασιακά δικαιώματα για το σύνολο του εργατικού δυναμικού μετά από συλλογικές διαπραγματεύσεις και κοινωνική ασφάλιση. Μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και αύξηση των συντάξεων.

-   Ποιοτική, δωρεάν, δημόσια υγεία. Αναβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, αύξηση των δαπανών και πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού για βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών

-    Απεμπλοκή από κάθε ιμπεριαλιστική επιχείρηση του ΝΑΤΟ και άλλων υπερεθνικών οργανισμών. Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Να σταματήσουν οι επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης στο Ναγκόρνο- Καραμπάχ και ο ανατροφοδοτούμενος από τη Δύση πόλεμος στην Ουκρανία.

-  Νομιμοποίηση και κοινωνική ένταξη των προσφύγων και μεταναστών.

-   Πάταξη της αστυνομικής ασυδοσίας και εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας. Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια είναι θεμελιώδης υποχρέωση των κρατικών λειτουργών.

Μέχρι την ολοκληρωτική δικαίωση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου οι αγώνες για κοινωνική ισότητα θα συνεχίζονται. Ο σπόρος που έπεσε στη γη τον Νοέμβρη του ’73 φύτρωσε και θα συνεχίζει να ανθίζει

 

Για το Δ.Σ.

Η Πρόεδρος Αγγελική Ανδριωμένου

Η Γενική Γραμματέας Νατάσα Μπραέσα