Στα πλαίσια της κινηματογραφικής λέσχης και των προβολών ταινιών και ντοκιμαντέρ, το Δ.Σ. του Συλλόγου σε συνεργασία με την Ε’ ΕΛΜΕ και την Ένωση Γονέων 3ης δημοτικής κοινότητας αποφάσισαν να κάνουν ένα αφιέρωμα στην Αλίντα Δημητρίου και στην τριλογία των ταινιών της για τις γυναίκες στην Αντίσταση, τον Εμφύλιο και την επτάχρονη δικτατορία.
Η τρίτη και τελευταία προβολή θα γίνει την Τετάρτη 4/4 με την ταινία «Τα κορίτσια της βροχής» (2011, 120΄) στο 76/138 δημοτικό σχολείο (σταθμός ΗΣΑΠ Πετραλώνων) στις 7 το απόγευμα.
Με την ταινία Τα κορίτσια της βροχής ολοκληρώνεται η τριλογία για τη συμμετοχή της Γυναίκας στους πολιτικούς αγώνες κατά το δεύτερο μισό του αιώνα που μας πέρασε. Μια συμμετοχή που έχει αποσιωπηθεί.
Η ταινία αναφέρεται αποκλειστικά στις γυναίκες που ταλαιπωρήθηκαν και κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της επταετίας και σήμερα καταθέτουν τη μαρτυρία τους.
Τα κορίτσια της βροχής τον καιρό της Χούντας ήταν μόλις είκοσι χρονών. Φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν χωρίς να προδώσουν τα ιδανικά τους. Πάλεψαν ισάξια δίπλα στους άντρες εκείνης της εποχής που αγωνίζονταν για τη δημοκρατία.
Στην ταινία καταθέτουν τη μαρτυρία τους 50 γυναίκες. Είναι ακόμη πολύ νέες, ενεργές και εξακολουθούν να πιστεύουν στον αγώνα που έκαναν. Είναι γυναίκες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα που ακόμα και σήμερα τις δένει μια δυνατή φιλία.
Τις χαρακτηρίζει η ίδια περηφάνια, με τις Γυναίκες της Αντίστασης, το ίδιο ήθος, το ίδιο πείσμα για την εδραίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Τα κορίτσια της βροχής θεωρούν, μάλιστα, τον εαυτό τους συνέχεια των Γυναικών της Εθνικής Αντίστασης.
Μια από αυτές είπε «…είμαστε η συνέχειά τους και η δική μας συνέχεια είναι η σημερινή νεολαία» και το είπε αυτό μια γυναίκα που της αφαίρεσαν τη δυνατότητα να κάνει παιδιά.
Η τρίτη και τελευταία προβολή θα γίνει την Τετάρτη 4/4 με την ταινία «Τα κορίτσια της βροχής» (2011, 120΄) στο 76/138 δημοτικό σχολείο (σταθμός ΗΣΑΠ Πετραλώνων) στις 7 το απόγευμα.
Με την ταινία Τα κορίτσια της βροχής ολοκληρώνεται η τριλογία για τη συμμετοχή της Γυναίκας στους πολιτικούς αγώνες κατά το δεύτερο μισό του αιώνα που μας πέρασε. Μια συμμετοχή που έχει αποσιωπηθεί.
Η ταινία αναφέρεται αποκλειστικά στις γυναίκες που ταλαιπωρήθηκαν και κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της επταετίας και σήμερα καταθέτουν τη μαρτυρία τους.
Τα κορίτσια της βροχής τον καιρό της Χούντας ήταν μόλις είκοσι χρονών. Φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν χωρίς να προδώσουν τα ιδανικά τους. Πάλεψαν ισάξια δίπλα στους άντρες εκείνης της εποχής που αγωνίζονταν για τη δημοκρατία.
Στην ταινία καταθέτουν τη μαρτυρία τους 50 γυναίκες. Είναι ακόμη πολύ νέες, ενεργές και εξακολουθούν να πιστεύουν στον αγώνα που έκαναν. Είναι γυναίκες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα που ακόμα και σήμερα τις δένει μια δυνατή φιλία.
Τις χαρακτηρίζει η ίδια περηφάνια, με τις Γυναίκες της Αντίστασης, το ίδιο ήθος, το ίδιο πείσμα για την εδραίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Τα κορίτσια της βροχής θεωρούν, μάλιστα, τον εαυτό τους συνέχεια των Γυναικών της Εθνικής Αντίστασης.
Μια από αυτές είπε «…είμαστε η συνέχειά τους και η δική μας συνέχεια είναι η σημερινή νεολαία» και το είπε αυτό μια γυναίκα που της αφαίρεσαν τη δυνατότητα να κάνει παιδιά.